- rozpętać się
- сов.1) распу́таться2) разгоре́ться, разрази́ться; разверну́ться
rozpętała się burza — разрази́лась гроза́
rozpętała się dyskusja — разгоре́лся спор; разверну́лась диску́ссия
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
rozpętać się
Смотреть что такое "rozpętać się" в других словарях:
rozpętywać się – rozpętać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o gwałtownych zjawiskach, emocjach: występować w wielkim natężeniu, na wielką skalę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na Bałtyku rozpętał się sztorm. Po czyimś wystąpieniu rozpętała się burzliwa dyskusja. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozpętać — dk I, rozpętaćam, rozpętaćasz, rozpętaćają, rozpętaćaj, rozpętaćał, rozpętaćany rozpętywać ndk VIIIa, rozpętaćtuję, rozpętaćtujesz, rozpętaćtuj, rozpętaćywał, rozpętaćywany 1. «zdjąć pęta, uwolnić z pęt» Rozpętać konie, krowy. 2. pot. «wyzwolić… … Słownik języka polskiego
rozszaleć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIa, rozszaleć sięeję się, rozszaleć sięeje się, rozszaleć sięlał się, rozszaleć sięleli się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wpaść w szał, oddać się szaleństwu, ulec niepohamowanym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozpasać — dk IX, rozpasaćpasze, rozpasaćał, rozpasaćany przestarz. dziś tylko w imiesłowie biernym «spowodować nadmierny rozrost czegoś, rozkiełznać, rozpętać; rozpuścić, rozbestwić» Rozpasane żywioły. Rozpasana żądza. rozpasać się książk. «nadmiernie się… … Słownik języka polskiego
rozszaleć — dk III, rozszalećeję, rozszalećejesz, rozszalećej, rozszalećlał, rozszalećeli rzad. to samo, co rozszaleć się. rozszaleć się 1. «zacząć szaleć; wpaść w szał» Rozszaleć się z radości, z rozpaczy. Po zdobyciu bramki przez naszą drużynę kibice się… … Słownik języka polskiego
burza — ż II, DCMs. burzarzy; lm D. burz «gwałtowne zakłócenie równowagi atmosferycznej, połączone z silnym wiatrem, często z grzmotami i piorunami oraz z obfitymi opadami» Burza gradowa, śnieżna, huraganowa, z piorunami. Burza na morzu. Zbiera się na… … Słownik języka polskiego
wojna — ż IV, CMs. wojnanie; lm D. wojnajen «zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami społecznymi, religijnymi itp., prowadzona dla osiągnięcia zamierzonych celów (np. zagarnięcia obcego terytorium lub obrony własnego); konflikt … Słownik języka polskiego
zawierucha — ż III, CMs. zawieruchausze; lm D. zawieruchauch «silny, porywisty wiatr» Jesienna, zimowa zawierucha. Na dworze deszcz i zawierucha. Zerwała się zawierucha śnieżna. przen. «o wojnie, rewolucji» Zawierucha dziejowa. Rozpętać zawieruchę wojenną … Słownik języka polskiego
wojna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wojnanie; lm D. wojnajen {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami religijnymi albo społecznymi mająca różne cele, np.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
